De lange weg naar het IT center

Onze vrijwillige voorgangster bij ALO was ingevlogen als IT expert. Zij heeft voor Mrengmaong youth club een business plan geschreven voor de opstart van een IT bedrijfje en aan een aantal leden trainingen gegeven die hen in staat stellen print- en typdiensten aan te bieden. So far so good, maar daarna liep het spaak.

Een van de jongens heeft met behulp van VSO een opleiding kunnen volgen in Dhaka. Er is goed geld gespendeerd om er vervolgens achter te komen dat er in Khagrachari geen vraag is naar zijn nieuwverworven kennis op het gebied van websites. Dit bleek de harde werkelijkheid nadat de beste man een baan in de stad had afgeslagen in de overtuiging in CHT aan het werk te kunnen. Hij is op zijn zachtst gezegd niet blij.

Ten behoeve van het aanstaande IT service center werden er twee computers aan de club geschonken maar ook nu was de blijdschap van korte duur. Tegenwoordig weten de meeste mensen niet meer wat een floppy drive is, laat staan dat je hier een bedrijf mee kunt runnen. En een IT shop zonder computers is zelfs voor de immer optimistische Bangladeshi een probleem.

Een van de leden van Mrengmaong, Mongsha, is zelfstandig een mobile servicing center gestart. De winkel die hij hiervoor gehuurd heeft, een gammel hutje bestaande uit sloophout, bamboe en golfplaat, zal hij gaan delen met de IT specialisten. Hij repareert mobiele telefoons en verdient hier nu 200 taka per dag mee, terwijl zijn inkomen volgens het business plan geschat wordt op meer dan het dubbele. Het gereedschap dat hij gebruikt functioneert onvoldoende om aan de vraag te kunnen voldoen en het ontbreekt hem aan de financiele middelen om een voorraad aan te leggen zodat hij klanten sneller van dienst kan zijn.

Zo was de stand van zaken toen wij kennis maakten met de clubleden. Vier gedemotiveerde jongens die na een jaar nog steeds werkloos thuis zitten, tevergeefs wachtend op computers vanuit Dhaka, en één jongen die een bedrijfje runt zonder de financiele steun die hij nodig heeft.

Na een analyse van de situatie wilden wij allereerst iets doen aan de passieve houding van de mannen. In plaats van af te wachten, stelden wij voor de tijd te benutten door promotie te maken voor het bedrijf. Wij zagen de klanten al rijen dik voor de deur staan maar hun lauwe respons gaf ons weinig vertrouwen dat de boys hiermee aan de slag zouden gaan. We lieten het vooralsnog rusten.

Daarna inventariseerden wij wat er volgens de jongens minimaal nodig is om de shop te kunnen openen. Nu kwamen de tongen los; na noodzaak (voltagestabilisator) en wens (muziekinstallatie) gescheiden te hebben, werd op ons initiatief een make-over van de shop toegevoegd. Hoewel de economie van Bangladesh niet draait om uiterlijk vertoon, leek het ons een goed idee dit gammele hutje van anderen te onderscheiden door het fris in de verf te zetten. Zo proberen we enigzins invulling te geven aan onze rol als 'corporate market advisors'.

Met Mongsha hebben wij daarnaast een aantal gesprekken gevoerd over mogelijkheden om zijn inkomen te verhogen. Zijn plan was om, met behulp van een lening, bel- en internettegoed te gaan verkopen voor mobiele telefoons. Dit zou volgens hem gegarandeerd een aanzienlijke winst opleveren waarmee het geleende bedrag kon worden terugbetaald. Nu nemen wij inmiddels niets meer zomaar aan dus vroegen wij Mongsha de berekening op papier uit te werken.
Prompt stuitten wij op een kleine discrepantie. De winst bleek vele malen lager uit te vallen waardoor de door hem voorgestelde betaaltermijnen nooit gehaald zouden kunnen worden. Het zweet brak Mongsha uit toen hij door ons aan de tand werd gevoeld. Schoorvoetend kwam de aap uit de mouw; de vorige eigenaar van de winkel verkocht tegoed en had Mongsha gevraagd dit voort te zetten. Hij wist dat het niet rendabel was maar wilde zijn klanten niet teleurstellen door nee te moeten verkopen. Dat verklaarde ook het grote aantal posters van telecomaanbieders in zijn shop. Dat iets promoten wat je niet kunt bieden te boek staat als slechte marketing, is hier nog niet doorgedrongen. Op de scherpe vraag van Sun wat hij in dit geval belangrijker vond, zijn principes of een verhoging van zijn winst, koos hij aarzelend toch voor het laatste. De lening zal nu gebruikt worden om een voorraad aan te leggen zodat hij meer klanten sneller van dienst kan zijn.

Nadat wij de computers zelf in Dhaka hadden opgehaald en het aangevraagde budget van VSO na veel vertraging eindelijk op de bankrekening van ALO stond, konden de jongens in actie komen. Een week hard aanpoten heeft een felblauw winkeltje opgeleverd, klaar om geopend te worden. Hier kwam een rituele zegening van boeddistische monniken aan te pas, een lintje werd doorgeknipt, zoetigheid uitgedeeld.

Het had wat voeten in aarde, maar nu kunnen we zeggen:

Doel behaald, they are ready for business!