Ongenode gasten
Door: Kalina
Blijf op de hoogte en volg Kalina
17 Juni 2015 | Bangladesh, Khagrāchari
Ik verbaas me erover dat ik dit blog pas schrijf 4,5 maand na aankomst in Bangladesh. In principe had ik in de eerste week in Khagrachari al genoeg stof om een A4-tje vol te pennen. Toch waren er blijkbaar dingen die meer indruk maakten en daarvoor geef ik mezelf een klopje op de schouder. Want, jullie raden het vast al, de titel 'ongenode gasten' slaat op alles wat zich ongevraagd in onze woning verschanst en mij bij tijd en wijle een hartverzakking bezorgt. Er gaat zelden een dag voorbij zonder dat deze of gene ons onverwachts een bezoekje brengt, wat op zich geheel in lijn is met de Bengaalse sociale omgangsvormen.
Sta mij toe hen op, persoonlijk bepaalde, volgorde van angstaanjagendheid aan jullie voor te stellen.
Shining Star is natuurlijk, het zal geen verrassing zijn, Simon. Een zeer grote, zwarte en tevens harige Huntsman Spider. Hij maakt deel uit van een uitgebreide familie, beschikt over side kicks en stand-ins en duikt daardoor geregeld op meerdere plekken tegelijk op. Op de klamboe als je slaapdronken je bed in wilt stappen. Languit op de stekkerdoos, net als je van plan bent je telefoon op te laden. Of op de muur als je per ongeluk toch omhoog kijkt terwijl je weet dat je dit, regel 1, NOOIT moet doen.
Inmiddels heb ik geleerd Simon in mijn nabijheid te dulden, om de simpele reden dat ik anders sterk beperkt word in mijn bewegingsvrijheid. Zo tolereer ik hem, inclusief neefje, in de toiletruimte die gelukkig vrij groot is. Komt nummer drie er ook bij zitten, dan verzoek ik Sun, die zich gedwongen ontpopt heeft tot Master Spider Catcher, ze even buiten de deur te zetten. Het zijn uitzonderlijk snelle hardlopers en het is te stressvol er drie tegelijk in de smiezen te moeten houden.
De nichtjes van Simon hebben er lol in zich in de toiletpot te verstoppen. Hierdoor hebben wij ontdekt dat De Simons fanatieke zwemmers zijn die er, tegen onze verwachting in, geen drama van maken als je tegelijk met hen je behoefte doet.
Mijn nummer twee staat bij Sun op de eerste plaats: Karel Kakkerlak. Door onze deal, we hebben de verantwoordelijkheid voor uithuisplaatsing verdeeld, ben ik op dit front een behendig jager geworden. Deze jongen is net zo snel als Simon en kan bovendien vliegen, het liefst tegen je hoofd aan als je net lekker zit te eten. Acteurs zijn het bovendien, die zeer geloofwaardig kunnen doen alsof ze dood zijn. Totdat je ze met stoffer en blik wilt opvegen en ze er als een gek tussenuit piepen.
Dat brengt me op Richard de Rat, die enkel en alleen op de derde plek staat omdat hij me minder vaak lastig valt dan De Simons. Echter, als hij er is, zul je het weten; krijsen dat hij kan! Zo zaten wij eens tijdens een stroomstoring aan tafel, toen Sun plots met opengesperde ogen achter mij begon te wijzen. Vanaf de stoel waar ik razendsnel opgeklommen was, hoorde ik Richard gillen nog voor ik hem de logeerkamer in zag vluchten. Daar probeerde hij onder de deur door te kruipen maar zijn dikke lijfje zat hem in de weg. Trappelend met zijn achterpootjes wist hij zich tenslotte toch door de nauwe opening te persen.
In een poging hem de verdere toegang te ontzeggen, sloten wij alle deuren en kieren af met bakstenen en handdoeken. Naast het feit dat Richard zich hierdoor niet liet ontmoedigen en zijn keutels pesterig in huis achter bleef laten, veroorzaakte het ook een overstroming toen het regenwater, dat door een gat in het dak naar binnen stroomde, niet weg kon lopen. Ik stel me zo voor dat Richard zich in een hoekje heeft rotgelachen toen wij midden in de nacht met dweilen en trekkers in de weer waren.
Het zal karma zijn dat Sun onze pestkop de volgende ochtend op sterven na dood in de dweilemmer aantrof. Gezien zijn conditie besloten we hem gratie te verlenen en lieten hem vrij in de tuin. Richard, die zijn geluk niet op kon, bleek plots springlevend en wist niet hoe snel hij terug naar binnen moest rennen. Boeddhistische sukkels die we zijn.....
Wanneer in huis een kreet van afschuw geslaakt wordt, is de kans groot dat een van mijn top drie het podium heeft betreden. Sinds kort is er een vierde speler bij gekomen: Wimpie Regenworm. Waar hij en zijn kornuiten vandaan komen weet ik niet maar opeens glibberen ze over de badkamervloer en verstoppen ze zich onder emmers. Ik verdenk Karel en Simon ervan Wimpie kliimles te hebben gegeven want ik heb hem gespot terwijl hij over de muur kroop en in een luchtrooster verdween.
Nummer 5 is allesbehalve angstaanjagend maar daarom niet minder noemenswaardig: Gerritje Gecko. Een innemend beestje door zijn grote ogen alsmede de geluiden die hij produceert. Afhankelijk van de grootte varieert dit van een soort geklik tot een aanzwellend keelgeluid dat de voorbode is voor het welbekende en luidruchtige GECK-KOOOO. Dat er een groot exemplaar in de keuken huisde hoorden we al gauw maar hij waagde het niet zich te laten zien. Lange tijd gaven we Richard er de schuld van een hoekje van de keuken te bevuilen. Nu zijn we erachter dat het Gerritje is die zich een richel tussen muur en plafond heeft toegeeigend. Als je net gedweild hebt, kun je er donder op zeggen dat hij zijn territorium markeert. Eerlijk is eerlijk, hij is consequenter dan de meeste Bangaldeshi's.
De kleintjes zijn donderstenen die graag een geintje uithalen. Op een avond liep ik in het donker, blootvoets, een kamer in en stapte ergens op. Griezelend deed ik snel het licht aan om tot mijn afschuw een friemelende worm op de grond aan te treffen. Nadere inspectie wees echter uit dat het geen worm was, maar het staartje van een gecko. En inderdaad ontdekte ik het geamputeerde beestje springlevend verderop op de muur. Grapjas.
De keer dat ik echter het meest geschrokken ben, was er geen ongedierte in het spel. Op een avond was ik bezig met de was in de badkamer. Nu vind ik het bij daglicht al geen gezellige ruimte en toen ik uit mijn ooghoek bij het open donkere raam iets zag bewegen, sloeg mijn hart een slag over. Om te controleren of ik het me niet had ingebeeld, gluurde ik vanuit de woonkamer om een hoekje de badkamer in. Opeens verscheen er een gezicht voor het raam wat mij een kreet als uit een horrorfilm ontlokte. Niet omdat het gezicht lelijk was maar omdat er iemand in onze tuin rondsloop die mij bespiedde. Suns patrouilletocht wees uit dat het kwajongens waren, dezelfde die destijds in onze tuin inbraken om fruit uit de bomen te stelen. Gelukkig was dit een eenmalige ervaring. Als je echt boos wordt, word je hier ook begrepen als je Engels spreekt.
Laatst herinnerde ik me dat we in Nederland, toen we nog in de John Franklin woonden, voor een bijzonder onprettige situatie stonden. Hierbij waren een luchtrooster en maden betrokken en wat later een muizenlijkje bleek te zijn. Toen zeiden we tegen elkaar: "Als we dit klusje niet kunnen klaren, zijn we niet geschikt voor Bangladesh". Dat waren wijze woorden.
Sta mij toe hen op, persoonlijk bepaalde, volgorde van angstaanjagendheid aan jullie voor te stellen.
Shining Star is natuurlijk, het zal geen verrassing zijn, Simon. Een zeer grote, zwarte en tevens harige Huntsman Spider. Hij maakt deel uit van een uitgebreide familie, beschikt over side kicks en stand-ins en duikt daardoor geregeld op meerdere plekken tegelijk op. Op de klamboe als je slaapdronken je bed in wilt stappen. Languit op de stekkerdoos, net als je van plan bent je telefoon op te laden. Of op de muur als je per ongeluk toch omhoog kijkt terwijl je weet dat je dit, regel 1, NOOIT moet doen.
Inmiddels heb ik geleerd Simon in mijn nabijheid te dulden, om de simpele reden dat ik anders sterk beperkt word in mijn bewegingsvrijheid. Zo tolereer ik hem, inclusief neefje, in de toiletruimte die gelukkig vrij groot is. Komt nummer drie er ook bij zitten, dan verzoek ik Sun, die zich gedwongen ontpopt heeft tot Master Spider Catcher, ze even buiten de deur te zetten. Het zijn uitzonderlijk snelle hardlopers en het is te stressvol er drie tegelijk in de smiezen te moeten houden.
De nichtjes van Simon hebben er lol in zich in de toiletpot te verstoppen. Hierdoor hebben wij ontdekt dat De Simons fanatieke zwemmers zijn die er, tegen onze verwachting in, geen drama van maken als je tegelijk met hen je behoefte doet.
Mijn nummer twee staat bij Sun op de eerste plaats: Karel Kakkerlak. Door onze deal, we hebben de verantwoordelijkheid voor uithuisplaatsing verdeeld, ben ik op dit front een behendig jager geworden. Deze jongen is net zo snel als Simon en kan bovendien vliegen, het liefst tegen je hoofd aan als je net lekker zit te eten. Acteurs zijn het bovendien, die zeer geloofwaardig kunnen doen alsof ze dood zijn. Totdat je ze met stoffer en blik wilt opvegen en ze er als een gek tussenuit piepen.
Dat brengt me op Richard de Rat, die enkel en alleen op de derde plek staat omdat hij me minder vaak lastig valt dan De Simons. Echter, als hij er is, zul je het weten; krijsen dat hij kan! Zo zaten wij eens tijdens een stroomstoring aan tafel, toen Sun plots met opengesperde ogen achter mij begon te wijzen. Vanaf de stoel waar ik razendsnel opgeklommen was, hoorde ik Richard gillen nog voor ik hem de logeerkamer in zag vluchten. Daar probeerde hij onder de deur door te kruipen maar zijn dikke lijfje zat hem in de weg. Trappelend met zijn achterpootjes wist hij zich tenslotte toch door de nauwe opening te persen.
In een poging hem de verdere toegang te ontzeggen, sloten wij alle deuren en kieren af met bakstenen en handdoeken. Naast het feit dat Richard zich hierdoor niet liet ontmoedigen en zijn keutels pesterig in huis achter bleef laten, veroorzaakte het ook een overstroming toen het regenwater, dat door een gat in het dak naar binnen stroomde, niet weg kon lopen. Ik stel me zo voor dat Richard zich in een hoekje heeft rotgelachen toen wij midden in de nacht met dweilen en trekkers in de weer waren.
Het zal karma zijn dat Sun onze pestkop de volgende ochtend op sterven na dood in de dweilemmer aantrof. Gezien zijn conditie besloten we hem gratie te verlenen en lieten hem vrij in de tuin. Richard, die zijn geluk niet op kon, bleek plots springlevend en wist niet hoe snel hij terug naar binnen moest rennen. Boeddhistische sukkels die we zijn.....
Wanneer in huis een kreet van afschuw geslaakt wordt, is de kans groot dat een van mijn top drie het podium heeft betreden. Sinds kort is er een vierde speler bij gekomen: Wimpie Regenworm. Waar hij en zijn kornuiten vandaan komen weet ik niet maar opeens glibberen ze over de badkamervloer en verstoppen ze zich onder emmers. Ik verdenk Karel en Simon ervan Wimpie kliimles te hebben gegeven want ik heb hem gespot terwijl hij over de muur kroop en in een luchtrooster verdween.
Nummer 5 is allesbehalve angstaanjagend maar daarom niet minder noemenswaardig: Gerritje Gecko. Een innemend beestje door zijn grote ogen alsmede de geluiden die hij produceert. Afhankelijk van de grootte varieert dit van een soort geklik tot een aanzwellend keelgeluid dat de voorbode is voor het welbekende en luidruchtige GECK-KOOOO. Dat er een groot exemplaar in de keuken huisde hoorden we al gauw maar hij waagde het niet zich te laten zien. Lange tijd gaven we Richard er de schuld van een hoekje van de keuken te bevuilen. Nu zijn we erachter dat het Gerritje is die zich een richel tussen muur en plafond heeft toegeeigend. Als je net gedweild hebt, kun je er donder op zeggen dat hij zijn territorium markeert. Eerlijk is eerlijk, hij is consequenter dan de meeste Bangaldeshi's.
De kleintjes zijn donderstenen die graag een geintje uithalen. Op een avond liep ik in het donker, blootvoets, een kamer in en stapte ergens op. Griezelend deed ik snel het licht aan om tot mijn afschuw een friemelende worm op de grond aan te treffen. Nadere inspectie wees echter uit dat het geen worm was, maar het staartje van een gecko. En inderdaad ontdekte ik het geamputeerde beestje springlevend verderop op de muur. Grapjas.
De keer dat ik echter het meest geschrokken ben, was er geen ongedierte in het spel. Op een avond was ik bezig met de was in de badkamer. Nu vind ik het bij daglicht al geen gezellige ruimte en toen ik uit mijn ooghoek bij het open donkere raam iets zag bewegen, sloeg mijn hart een slag over. Om te controleren of ik het me niet had ingebeeld, gluurde ik vanuit de woonkamer om een hoekje de badkamer in. Opeens verscheen er een gezicht voor het raam wat mij een kreet als uit een horrorfilm ontlokte. Niet omdat het gezicht lelijk was maar omdat er iemand in onze tuin rondsloop die mij bespiedde. Suns patrouilletocht wees uit dat het kwajongens waren, dezelfde die destijds in onze tuin inbraken om fruit uit de bomen te stelen. Gelukkig was dit een eenmalige ervaring. Als je echt boos wordt, word je hier ook begrepen als je Engels spreekt.
Laatst herinnerde ik me dat we in Nederland, toen we nog in de John Franklin woonden, voor een bijzonder onprettige situatie stonden. Hierbij waren een luchtrooster en maden betrokken en wat later een muizenlijkje bleek te zijn. Toen zeiden we tegen elkaar: "Als we dit klusje niet kunnen klaren, zijn we niet geschikt voor Bangladesh". Dat waren wijze woorden.
-
17 Juni 2015 - 08:17
Sjoerd :
Hoi ka en sun,
Wederom een erg leuk verhaal om te lezen.
Ik dacht in Indonesië al wat meegemaakt te hebben, maar dat is niets in vergelijking met jullie. Geniet nog van jullie tijd daar en veel succes nog daar!
X sjoerd -
17 Juni 2015 - 09:48
Marion:
Kalina, je weet, ik ben niet heel snel bang van 'beestjes' maar nu voel ik toch echt de rillingen over mijn rug lopen. Je hebt jezelf weer overtroffen in je doeltreffende beschrijvingen. xx -
17 Juni 2015 - 10:00
Rita:
Schrijfster ! Geweldig beschreven! Maar liever geen details over de Franklin .Dat verhaal kende ik niet en dat wil ik graag zo houden! Groetjes ! -
17 Juni 2015 - 10:55
Berend Peter Hogen Esch:
Werkelijk weer een prachtig verhaal, daar moet toch een boekje mee te vullen zijn! -
17 Juni 2015 - 20:02
Joyce:
Kalina, wat een briljant stuk! Wat enorm leuk om te lezen ook al gaat het dan over de kwelling van elke dag.......het is genieten om over jullie ongewenste gasten te lezen :-). Straks ga je ze nog missen.
Liefs en groetjes,
Joyce -
17 Juni 2015 - 21:43
Minke:
Hilarisch Ka!! Mooi verhaal en inderdaad heel erg leuk geschreven ook. -
18 Juni 2015 - 10:46
Kalina Hoogendonk:
Haha, Rita, misschien stelt het je gerust dat ik nooit een levende muis in de John Franklin heb gezien.
Sjoerd, misschien maar goed ook: alleen de lusten, niet de lasten;-).
Joyce, alleen Gerritje misschien, de rest laat ik met een gerust hard achter.
Dank allemaal voor de leuke reacties, dat is voor mij dan weer genieten! -
19 Juni 2015 - 11:43
Jordy:
:):):):):):):):):) Oz was niks vergeleken met dit :D
-
01 Juli 2015 - 10:03
Audrey:
Wow, wat een gezelligheid in huis! Je reactie vermogen wordt in ieder geval goed getraind :) X -
01 Juli 2015 - 14:37
Lulu:
Goh Kalina, jullie worden daar geconfronteerd met een behoorlijke diversiteit enge beestjes en insecten zeg, en dan nog van erg dichtbij ook. Ik krijg er de koude rillingen van. Hoewel dit zeker geen kostelijke ervaringen zijn, lukt het je telkens weer om met een flinke dosis humor en relativierings-vermogen er een vermakelijk verhaal van te maken. Pet af! -
02 Juli 2015 - 06:32
Kalina Hoogendonk:
Het grappige is dat de enge beesten waarover ik schrijf, eigenlijk niet eens de meest storende factor zijn. Pas echt irritant zijn de muggen! Het zijn er veel, heel veel, en ze steken je helemaal lek ondanks alle verdelgingsmiddelen die wij kwistig rond spuiten. Spinnen, ratten, hagedissen, die zoeken je niet op, daar loop ik alleen per ongeluk tegenaan. Muggen daarentegen zijn agressief en aanvallend en hebben het altijd op onze voeten gemunt. Laatst waren we uit eten en kwam ik terug met 11 muggenbulten, dwars door mijn kleding heen. Eigenlijk hadden zij op nummer 1 moeten staan..... -
02 Juli 2015 - 06:32
Kalina Hoogendonk:
Het grappige is dat de enge beesten waarover ik schrijf, eigenlijk niet eens de meest storende factor zijn. Pas echt irritant zijn de muggen! Het zijn er veel, heel veel, en ze steken je helemaal lek ondanks alle verdelgingsmiddelen die wij kwistig rond spuiten. Spinnen, ratten, hagedissen, die zoeken je niet op, daar loop ik alleen per ongeluk tegenaan. Muggen daarentegen zijn agressief en aanvallend en hebben het altijd op onze voeten gemunt. Laatst waren we uit eten en kwam ik terug met 11 muggenbulten, dwars door mijn kleding heen. Eigenlijk hadden zij op nummer 1 moeten staan..... -
23 Juli 2015 - 13:40
Margaretha:
Kalina, Wat vreselijk!! En wat zijn jullie coulant geweest tegen Richard de Rat. Bewonderenswaardig!
Ik heb zelf in Zuid-Afrika Karelintje Kakkerlak met tape dicht geplakt in het slot van een deur. Ik vind jullie echt heel dapper!!!
Liefs Margaretha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
